Catequese da 1ª Xornada Mundial dos avós e os maiores
Tiñamos que facer festa. Foi necesario celebrar a vida despois de tantos meses de pandemia, despois de tanto sufrimento, despois de tanto confinamento na casa, despois de perder tantos bicos da familia e abrazos dos amigos.
Tendo en conta o duro tratamento que sufriron as persoas maiores durante esta terrible pandemia que aínda non superamos, o papa Francisco instituíu o domingo 31 de xaneiro deste ano o primeiro Día Mundial dos Avós e dos Maiores. Unha festa que se celebrará todos os anos o cuarto domingo de xullo, preto da memoria litúrxica dos santos Xoaquín e Ana, os avós de Xesús.
Con esta festa o Papa quere insistir en que a Igrexa está xunto cos anciáns, que os coida, que non quere deixalos en paz.Nestes momentos, quizais sexa máis importante que nunca lembrar a promesa de Xesús de que estaría connosco todos os días. E para facelo realidade, o papa invita a todos os membros da comunidade parroquial a converterse en anxos para persoas maiores que carecen de familia, que non poden consolarse coa visita dos seus fillos ou netos.
Non podemos esquecer aos nosos maiores. O benestar que gozamos hoxe foi construído sobre eles. Aprecian a experiencia e os coñecementos necesarios para seguir avanzando sobre bases sólidas. Son a referencia que nos mostra de onde vimos. O futuro só se pode construír a partir da alianza entre mozos e vellos. os primeiros traen os seus soños, o seu desexo de cambio e progreso.
Os maiores aportan a súa memoria, porque a sabedoría dos nosos avós afórranos esforzos inútiles, evita que percorramos camiños xa ben pisados e que resultaron imposibles ou fatais. Como nos lembra o Papa na súa mensaxe para este día, sen memoria non podes construír; sen cimentación nunca construirás unha casa. Nunca. E os fundamentos da vida son a memoria.
Ser avó, ser maior, non implica retirarse da vida, renunciar a intervir activamente no progreso da sociedade. A presenza de persoas maiores ten un gran valor para todos. Darlles o protagonismo que merecen é tamén a única alternativa á cultura de tirar que hoxe nos ameaza. Valorar ás persoas maiores é negar que as persoas só valen tanto como producen ou consumen. Valorar ás persoas maiores é afirmar que a dignidade humana é inviolable e non ten nada que ver coa forza física ou o vigor da mocidade.
Non hai nada mellor para un neno que criar na tenrura dos avós. Non en van o novo Directorio para a catequese aprobado pola Santa Sé resalta o servizo dos avós na transmisión da fe. De feito, afirma que “hai moita xente que debe aos seus avós a súa iniciación na vida cristiá” (núm. 126).